فیلم Cheeky 2000 (با عنوان اصلی Tra(sgre)dire یا فیلم جسور تو فارسی) یه درام اروتیک ایتالیایی به کارگردانی تینتو براسه که با بازی یولیا مایارچوک حسابی جنجالی و پرشور شروع می‌شه، ولی تو نیمه دوم گاهی به کلیشه‌های ژانر تکیه می‌کنه و ریتمش یه کم افت می‌کنه. داستان درباره کارلاست، یه زن جوون و پرشر و شور از ونیز که به لندن می‌ره تا آپارتمانی برای خودش و نامزدش پیدا کنه، اما تو این شهر غرق وسوسه‌های عاشقانه و ماجراجویی‌های پرهیجان می‌شه. با صحنه‌های بصری خیره‌کننده و فضای جسورانه، فیلم از همون اول تو رو می‌گیره، اما سوال اینه که آیا تونسته یه داستان عمیق و منسجم تعریف کنه یا فقط ویترینی از سبک اروتیک همیشگی براسه؟ تو این نقد فیلم جسور 2000، داستان، شخصیت‌ها، صحنه‌های عاشقانه و حال‌وهوای فیلم رو با جزئیات بررسی می‌کنم تا ببینی چرا این فیلم هم می‌تونه دلت رو بلرزونه، هم گاهی حس ناتموم بودن بهت بده. برای تماشای Cheeky 2000 به تاپ وان مووی سر بزن!

فیلم Cheeky محصول 2000، یکی دیگه از کارهای تینتو براس، کارگردان معروف ایتالیاییه که به خاطر فیلم‌های اروتیک و جنجالیش مثل Caligula و The Key شناخته می‌شه. داستان حول کارلا (یولیا مایارچوک)، یه زن جوون و پرشور از ونیز، می‌چرخه که به لندن می‌ره تا آپارتمانی برای خودش و نامزدش ماتئو پیدا کنه. اما تو لندن، با مویرا (فرانچسکا نونزی)، یه مشاور املاک پرهیجان و جسور، آشنا می‌شه که مسیر زندگیش رو عوض می‌کنه. فیلم پر از صحنه‌های عاشقانه پرشور، طنز نرم و لوکیشن‌های رنگارنگ لندن و ونیزه که حسابی چشم‌نوازه. طبق داکیومنت IMDb (امتیاز 5.4/10)، فیلم به خاطر جسارتش تو به تصویر کشیدن روابط آزاد و زیبایی بصری تحسین شده، ولی نقدهای کاربرا تو IMDb و منابع دیگه مثل Variety می‌گن داستانش گاهی سطحی و بدون عمق می‌مونه و بیشتر روی نمایش بدن و اروتیک تمرکز داره تا یه روایت قوی. لوکیشن‌های لندن و ونیز، از پارک‌های سرسبز تا آپارتمان‌های شیک، یه حس زنده و نوستالژیک به فیلم می‌دن، ولی انگار همون فرمول آشنای براس رو با یه رنگ جدید می‌بینیم. اگه طرفدار فیلم‌های عاشقانه و اروتیک با حال‌وهوای اروپایی مثل Emmanuelle یا 9 1/2 Weeks هستی، این فیلم می‌تونه حسابی سرگرمت کنه، ولی اگه دنبال یه داستان پیچیده یا شخصیت‌پردازی عمیق باشی، ممکنه یه کم ناامید بشی.

نیمه اول فیلم یه شروع طوفانی داره و حسابی تو رو میخکوب می‌کنه. کارلا به لندن می‌رسه و با مویرا، یه مشاور املاک با روحیه آزاد و پرشور، آشنا می‌شه. رابطه‌شون خیلی زود از یه معامله ساده به یه ماجراجویی عاشقانه و اروتیک تبدیل می‌شه که پر از صحنه‌های پرهیجان تو پارک‌های لندن و آپارتمان‌های لوکسه. براس با نورپردازی گرم، شات‌های نزدیک و زاویه‌های خلاقانه، حس وسوسه و صمیمیت رو عالی منتقل می‌کنه. طنز نرم فیلم، مثل شوخی‌های کارلا با مویرا یا برخوردش با آدمای عجیب تو مهمانی‌های شبانه، یه حس سرزندگی به داستان می‌ده که تو رو همراه خودش نگه می‌داره. طبق نقدهای Featured Reviews تو IMDb، این بخش از فیلم به خاطر فضای شاد، لباس‌های جذاب و بازی پرشور مایارچوک حسابی درخشانه و یکی از بهترین نمونه‌های سبک اروتیک براسه. اما تو نیمه دوم، ریتم فیلم یه کم افت می‌کنه. داستان از عاشقانه‌های پرشور به سمت درام‌های شخصی و روابط پیچیده کارلا با ماتئو و گذشته‌ش می‌ره. اینجا دیالوگ‌ها طولانی‌تر می‌شن و یه سری فلش‌بک به گذشته کارلا اضافه می‌شه که سعی دارن عمق بیشتری به شخصیتش بدن، ولی گاهی زیادی کش‌دار و کلیشه‌ای به نظر می‌رسن. این تغییر برای کسایی که دنبال هیجان و اروتیک خالصن، می‌تونه ناامیدکننده باشه، چون فیلم انگار نمی‌تونه تصمیم بگیره که می‌خواد یه عاشقانه سبک و سرگرم‌کننده باشه یا یه درام عمیق. پایان فیلم با یه انتخاب احساسی از طرف کارلا جمع می‌شه، ولی یه حس ناتموم بودن تو داستان می‌مونه که انگار براس عمداً بیننده رو تو ابهام نگه داشته.

یولیا مایارچوک تو نقش کارلا یه زن جسور، آزاد و در عین حال شکننده رو بازی می‌کنه که با نگاه‌های پرمعنا و حرکات طبیعی‌ش حسابی بیننده رو جذب می‌کنه. طبق نقدهای IMDb، مایارچوک تونسته روحیه پرشور و پیچیده کارلا رو به‌خوبی نشون بده و حضورش تو صحنه‌های اروتیک، که پر از اعتماد به نفس و طبیعت‌گرایانه‌ست، نقطه قوت فیلمه. فرانچسکا نونزی تو نقش مویرا یه شخصیت پرهیجان و جذاب رو به تصویر می‌کشه که با رفتارهای جسورانه و طنزآمیزش، تنش عاشقانه داستان رو بالا می‌بره. شیمی بین مایارچوک و نونزی، به‌خصوص تو صحنه‌های عاشقانه تو آپارتمان یا پارک‌ها، قلب فیلم رو تشکیل می‌ده و حسابی تو رو غرق داستان می‌کنه. جارنو براردی تو نقش ماتئو، نامزد کارلا، یه مرد حسود و سنتی رو بازی می‌کنه، ولی شخصیتش عمق زیادی نداره و بیشتر مثل یه ابزار داستانی برای پیشبرد درام عمل می‌کنه. تو بخش کارگردانی، تینتو براس مثل همیشه تو خلق صحنه‌های اروتیک و بصری استادانه عمل می‌کنه. لوکیشن‌های لندن، با پارک‌های سرسبز و خیابون‌های بارونی، و ونیز، با کانال‌های رمانتیکش، یه حس کارت‌پستالی به فیلم می‌دن که انگار داری یه رویای عاشقانه تماشا می‌کنی. موسیقی متن، که ترکیبی از ملودی‌های پاپ و جاز ایتالیاییه، به فضای عاشقانه کمک می‌کنه، ولی به اندازه کارهای دیگه براس مثل The Key به‌یادموندنی نیست. نقدهای IMDb و The Guardian اشاره کردن که براس تو خلق فضای بصری و اروتیک قوی عمل کرده، ولی تو داستان‌گویی و شخصیت‌پردازی یه کم کم آورده و انگار بیشتر روی نمایش بدن تمرکز داره تا یه روایت عمیق.

نقاط قوت فیلم تو جسارتش تو به تصویر کشیدن روابط آزاد و فضای بصری خیره‌کننده‌ست. صحنه‌های عاشقانه، که بدون شرم و با صداقت به نمایش گذاشته شدن، حسابی متفاوتن و طبق نقدهای IMDb، از فیلم‌های اروتیک آمریکایی که پر از کلیشه و محدودیتن، یه سر و گردن بالاتره. اما نقاط ضعف هم کم نیستن. داستان تو نیمه دوم گاهی گنگ و پراکنده می‌شه و نمی‌تونه یه خط روایی منسجم رو حفظ کنه. شخصیت‌های فرعی، مثل ماتئو یا دوستان مویرا، عمق کافی ندارن و بیشتر مثل تزئینات داستانی به نظر می‌رسن. تلاش براس برای اضافه کردن تم‌های عمیق‌تر، مثل خیانت و آزادی زنانه (که تو عنوان ایتالیایی Trasgredire به معنی «تجاوز» یا «خیانت» هم اشاره شده)، جذابه، ولی به خاطر تمرکز بیش از حد روی صحنه‌های اروتیک، این تم‌ها کامل باز نمی‌شن. نقدهای Rotten Tomatoes و Variety می‌گن فیلم تو خلق یه داستان تازه و منسجم یه کم ضعف داره و انگار تو سایه کارهای کلاسیک براس گیر کرده. با این حال، Cheeky 2000 برای طرفدارای ژانر اروتیک و عاشقانه‌های جسورانه یه تجربه سرگرم‌کننده و پرزرق‌وبرقه که با فضای شاد و بازی پرشور مایارچوک، حسابی می‌تونه سرگرمت کنه. فقط اگه دنبال یه داستان عمیق یا پایان‌بندی محکم باشی، ممکنه حس کنی یه چیزی کم داره. برای تماشای Cheeky 2000 به تاپ وان مووی سر بزن!

اگه این فیلم به دلت نشست، پیشنهاد می‌کنم 9 1/2 Weeks رو ببینی که یه درام عاشقانه و اروتیک پرتنشه، یا Eyes Wide Shut که یه فیلم روان‌شناختی با حال‌وهوای عاشقانه و مرموزه. هر دو فیلم می‌تونن حسابی تو رو تو فضای عاشقانه و پرتنش غرق کنن.

اسپویلر: رازهای جسورانه (هشدار: حاوی اسپویلر کامل)

هشدار: اگه فیلم رو ندیدی، این بخش رو نخون! این بخش برای کساییه که فیلم رو دیدن، ولی داستان یا مفهومش رو کامل نگرفتن.

داستان از جایی شروع می‌شه که کارلا (یولیا مایارچوک) از ونیز به لندن می‌ره تا آپارتمانی برای خودش و نامزدش ماتئو (جارنو براردی) پیدا کنه. تو لندن، با مویرا (فرانچسکا نونزی)، یه مشاور املاک با روحیه آزاد و پرشور، آشنا می‌شه و خیلی زود رابطه‌شون از یه معامله ساده به یه ماجراجویی عاشقانه و اروتیک تبدیل می‌شه. کارلا، که تو رابطه‌ش با ماتئو حس محدودیت می‌کنه، غرق وسوسه‌های مویرا و آدمای دیگه تو لندن می‌شه و وارد یه سری روابط پرشور با افراد مختلف، از جمله یه مرد غریبه تو یه مهمانی، می‌شه. تو همین حین، ماتئو تو ونیز حسادت می‌کنه و با پیدا کردن نامه‌ها و عکس‌هایی از عشق قدیمی کارلا، عصبی می‌شه و به لندن می‌ره تا کارلا رو برگردونه. تو نیمه دوم فیلم، گذشته کارلا و رابطه‌ش با ماتئو بیشتر باز می‌شه و معلوم می‌شه که کارلا دنبال آزادی و کشف خودشه، نه فقط خیانت. تو پایان، وقتی ماتئو به لندن می‌رسه، با کارلا روبه‌رو می‌شه و تصمیم می‌گیره حسادتش رو کنار بذاره و عشقش به کارلا رو قبول کنه. کارلا هم، با درک بهتری از خودش و خواسته‌هاش، تصمیم می‌گیره با ماتئو بمونه، ولی حالا با یه حس آزادی و اعتماد به نفس بیشتر. طبق نقدهای IMDb، فیلم درباره وسوسه، آزادی زنانه و پذیرش خوده و عنوان ایتالیایی Trasgredire (به معنی «تجاوز» یا «خیانت») به این تم‌ها اشاره داره. نقدهای The Guardian می‌گن فیلم سعی کرده به موضوعاتی مثل هویت زنانه و قیدوبندهای اجتماعی بپردازه، ولی گاهی زیادی دراماتیک و سطحی می‌شه. سوال اصلی فیلم اینه: آیا آزادی و عشق می‌تونن باهم باشن، یا همیشه باید یکی رو فدا کرد؟