آماده‌ای برای یه سفر فضایی که دلت رو بلرزونه و ذهنت رو درگیر یه عالمه سؤال کنه؟ فیلم Passengers 2016 (با عنوان فارسی مسافران)، یه درام عاشقانه و علمی-تخیلی به کارگردانی مورتن تیلدام و نویسندگی جان اسپایتسه که داستان دو مسافر رو تو یه سفینه فضایی روایت می‌کنه که دارن به سمت یه سیاره جدید می‌رن، اما یه اتفاق غیرمنتظره همه‌چیز رو بهم می‌ریزه. با بازی کریس پرت و جنیفر لارنس، این فیلم پر از لحظه‌های عاشقانه، هیجان‌های فضایی و سؤال‌های اخلاقی عمیقه که تا مدت‌ها تو فکرت می‌مونه. تو این نقد فیلم مسافران 2016، داستان، بازیگری، کارگردانی و فضای خیره‌کننده فیلم رو زیر ذره‌بین می‌برم تا ببینی چرا این فیلم یه ماجراجویی عاشقانه تو دل ستاره‌هاست. برای تماشای Passengers 2016 به تاپ وان مووی سر بزن!

یه نگاه به سفینه عاشقانه: مشخصات کلیدی فیلم

فیلم Passengers یه درام عاشقانه و علمی-تخیلی محصول سال 2016ه که با فضای خیره‌کننده و داستان غیرمنتظره‌اش، حسابی توجه‌ها رو جلب کرد. این فیلم ساخت آمریکا، 1 ساعت و 56 دقیقه‌ست و رتبه‌بندی PG-13 داره (به‌خاطر محتوای عاشقانه و چند صحنه ملایم اکشن). کریس پرت در نقش جیم پرستون، جنیفر لارنس در نقش آرورا لین و مایکل شین در نقش آرتور (یه ربات بامزه) بازی می‌کنن. امتیاز IMDb فیلم 7.0/10 و امتیاز Rotten Tomatoesش 30%ه، که نشون می‌ده منتقدا نظرات متفاوتی داشتن، ولی مخاطبا حسابی ازش لذت بردن. فروش گیشه فیلم حدود 303 میلیون دلار بود و نامزد جایزه اسکار برای بهترین موسیقی و طراحی صحنه شد. طبق نقدهای Roger Ebert، فیلم به‌خاطر جلوه‌های بصری و شیمی بازیگرا تحسین شده، هرچند بعضیا داستانش رو به‌خاطر پیچش‌های اخلاقی نقد کردن. این فیلم برای کساییه که عاشق داستان‌های عاشقانه با چاشنی علمی-تخیلی و ماجراجویی مثل Interstellar یا The Martian هستن.

سفر به ستاره‌ها با یه معمای بزرگ: داستان فیلم از زاویه‌ای نزدیک

داستان فیلم مسافران 2016 تو یه سفینه فضایی به اسم آوالون شروع می‌شه که داره 5000 مسافر رو تو خواب مصنوعی به یه سیاره جدید به اسم هومستد II می‌بره، یه سفر 120 ساله. جیم پرستون (کریس پرت)، یه مکانیک ساده، به‌خاطر یه نقص فنی 90 سال زودتر از موعد از خواب بیدار می‌شه و می‌فهمه تنهاست تو این سفینه عظیم. بعد از یه سال تنهایی و ناامیدی، جیم با آرورا لین (جنیفر لارنس)، یه نویسنده زیبا و باهوش، آشنا می‌شه و یه رابطه عاشقانه بینشون شکل می‌گیره. اما یه راز بزرگ و یه خطر مرگبار تو سفینه، همه‌چیز رو بهم می‌ریزه و اونا رو مجبور می‌کنه برای نجات خودشون و بقیه مسافرا بجنگن. فیلم با تصاویر خیره‌کننده از فضا، طراحی لوکس سفینه و لحظه‌های عاشقانه، بیننده رو به یه ماجراجویی عاطفی و هیجان‌انگیز می‌بره.

بدون اسپویلر، Passengers یه داستان عاشقانه و علمی-تخیلی درباره تنهایی، عشق و تصمیم‌های اخلاقیه که تو موقعیت‌های غیرممکن گرفته می‌شه. نقدهای The Guardian می‌گن فیلم با ترکیب عشق و اکشن فضایی، یه تجربه بصری جذابه، ولی بعضیا تو Variety حس کردن پیچش‌های داستان و مسائل اخلاقی ممکنه برای بعضی‌ها بحث‌برانگیز باشه. اگه عاشق فیلم‌های عاشقانه با فضای علمی-تخیلی مثل About Time یا Gravity هستی، این فیلم حسابی دلت رو می‌بره!

چرا این فیلم قلب و ذهنت رو به پرواز درمیاره؟

فیلم مسافران مثل یه سفر رویایی به ستاره‌هاست که پر از عشق، هیجان و سؤال‌های عمیقه. داستان جیم و آرورا پر از لحظه‌هاییه که دلت رو گرم می‌کنه و همزمان ذهنت رو به چالش می‌کشه: از قرارهای عاشقانه تو رستوران لوکس سفینه تا لحظه‌های پرتنش که دارن برای نجات جونشون می‌جنگن. فضای سفینه آوالون، با سالن‌های براق، استخرهای معلق و پنجره‌های رو به کهکشان، انگار تو رو به یه دنیای دیگه می‌بره که نمی‌تونی چشم ازش برداری. این فیلم فقط درباره عشق نیست؛ درباره اینه که تو تنهایی مطلق، چطور می‌تونی معنا و امید پیدا کنی، و چطور تصمیم‌های سخت می‌تونن زندگی رو تغییر بدن. طبق نقدهای Rotten Tomatoes، فیلم با جلوه‌های بصری خیره‌کننده و شیمی بین پرت و لارنس، یه تجربه احساسی و هیجان‌انگیزه، ولی پیچش‌های داستانش ممکنه همه رو راضی نکنه. اگه دنبال فیلمی هستی که هم عاشقانه باشه، هم تو رو به فکر بندازه درباره عشق و اخلاق، Passengers همونیه که باید ببینی!

جهانی از تنهایی و عشق: بازیگری و شیمی بین ستاره‌ها

کریس پرت تو نقش جیم پرستون یه مرد ساده و دوست‌داشتنی رو بازی می‌کنه که با ناامیدی و در عین حال امیدش، بیننده رو با خودش همراه می‌کنه. جنیفر لارنس تو نقش آرورا یه زن قوی، باهوش و پراحساس رو به تصویر می‌کشه که با نگاه‌ها و واکنش‌هاش، عمق داستان رو بیشتر می‌کنه. شیمی بین این دو، به‌خصوص تو صحنه‌های عاشقانه مثل رقص تو سالن سفینه یا گفت‌وگوهای صمیمی، قلب فیلم رو تشکیل می‌ده. نقدهای Roger Ebert می‌گن این شیمی باعث شده عشقشون واقعی و باورپذیر باشه. مایکل شین تو نقش آرتور، یه ربات بارمن بامزه، به فیلم یه حس طنز و گرما اضافه کرده. بازیگرای مکمل مثل لارنس فیشبرن (کاپیتان گاس مانسینو) هم به داستان عمق می‌دن، ولی تمرکز اصلی روی جیم و آروراست. طبق نقدهای The Guardian، پرت و لارنس با بازی‌های طبیعی‌شون، فیلم رو به یه تجربه عاطفی قوی تبدیل کردن، هرچند بعضیا حس کردن شخصیت‌های مکمل می‌تونستن پررنگ‌تر باشن.

جادوی کهکشان و سفینه: کارگردانی و زیبایی‌های بصری

مورتن تیلدام، کارگردان فیلم، با سبک بصری خیره‌کننده و احساسی، یه دنیای علمی-تخیلی و عاشقانه خلق کرده. فیلم‌برداری Guy Hendrix Dyas با تصاویر نفس‌گیر از کهکشان، ستاره‌ها و طراحی داخلی لوکس سفینه آوالون، حس عظمت و تنهایی رو منتقل می‌کنه. موسیقی متن توماس نیومن، که نامزد اسکار شد، با ملودی‌های احساسی و حماسی، احساسات فیلم رو به اوج می‌رسونه، به‌خصوص تو صحنه‌های عاشقانه و اکشن. طبق نقدهای Rotten Tomatoes، طراحی صحنه و جلوه‌های ویژه فیلم (مثل صحنه‌های بی‌وزنی و انفجارها) از نقاط قوتشه که بیننده رو غرق داستان می‌کنه. طراحی لباس (مثل لباس‌های شیک آرورا و لباس‌های ساده جیم) و دکورهای مدرن سفینه به فضای علمی-تخیلی فیلم عمق دادن. نقدهای Variety می‌گن تیلدام تعادل خوبی بین عاشقانه و اکشن برقرار کرده، ولی بعضیا حس کردن داستان تو نیمه دوم کمی افت می‌کنه.

چی این فیلم رو خاص می‌کنه؟

نقاط قوت:

• بازی‌های قوی کریس پرت و جنیفر لارنس که شیمی‌شون داستان رو زنده می‌کنه
• کارگردانی مورتن تیلدام با فضای بصری خیره‌کننده و احساسی
• جلوه‌های ویژه و موسیقی متن توماس نیومن که حس کهکشانی رو منتقل می‌کنه
• داستان عمیق درباره عشق، تنهایی و تصمیم‌های اخلاقی

نقاط ضعف:

• پیچش‌های داستان که ممکنه برای بعضیا بحث‌برانگیز باشه
• ریتم کند تو بعضی صحنه‌های نیمه دوم
• محتوای عاشقانه و موضوعات اخلاقی که برای همه مناسب نیست

اگه عاشق فیلم‌های عاشقانه با چاشنی علمی-تخیلی مثل Interstellar، Gravity یا About Time هستی، فیلم Passengers 2016 حسابی به دلت می‌شینه. این فیلم برای کساییه که از داستان‌های پر از احساس، هیجان و سؤال‌های عمیق درباره عشق و اخلاق لذت می‌برن، ولی اگه با موضوعات اخلاقی پیچیده یا ریتم کند مشکل داری، شاید برات مناسب نباشه. برای تماشای Passengers 2016 به تاپ وان مووی سر بزن!

اگه این فیلم به دلت نشست، پیشنهاد می‌کنم Interstellar (یه حماسه علمی-تخیلی احساسی) یا About Time (یه عاشقانه با پیچش‌های زمانی) رو هم چک کنی.

اسپویلر: رازهای سفینه آوالون (هشدار: حاوی اسپویلر کامل)

هشدار: اگه فیلم رو ندیدی، این بخش رو نخون! این بخش برای کساییه که فیلم رو دیدن، ولی داستان یا مفهومش رو کامل نگرفتن.
داستان از جایی شروع می‌شه که جیم پرستون، یه مکانیک، به‌خاطر نقص فنی تو کپسول خوابش، 90 سال زودتر تو سفینه آوالون بیدار می‌شه. بعد از یه سال تنهایی و ناامیدی، جیم پروفایل آرورا لین، یه نویسنده، رو می‌بینه و عاشقش می‌شه. تو یه تصمیم بحث‌برانگیز، جیم عمداً آرورا رو از خواب بیدار می‌کنه، بدون اینکه بهش بگه چرا. اونا باهم عاشق می‌شن و زندگی تو سفینه رو تجربه می‌کنن، از قرارهای عاشقانه تا شنا تو استخر معلق. اما وقتی آرورا می‌فهمه جیم عمداً بیدارش کرده، حس خیانت می‌کنه و رابطه‌شون بهم می‌ریزه. همزمان، سفینه به‌خاطر نقص‌های فنی در خطر نابودیه. جیم و آرورا با کمک گاس مانسینو (لارنس فیشبرن)، یه خدمه بیدارشده، سعی می‌کنن سفینه رو نجات بدن. تو پایان، اونا موفق می‌شن، ولی جیم باید خودش رو فدا کنه. آرورا تصمیم می‌گیره با جیم بمونه و اونا زندگی‌شون رو تو سفینه ادامه می‌دن، حتی اگه به هومستد نرسن. طبق نقدهای Roger Ebert، فیلم درباره عشق، فداکاری و تصمیم‌های اخلاقیه که تو موقعیت‌های غیرممکن گرفته می‌شه. نقدهای The Guardian می‌گن داستان به موضوعاتی مثل آزادی، اعتماد و بخشش پرداخته، ولی تصمیم جیم برای بیدار کردن آرورا برای بعضیا غیرقابل قبوله. فیلم سؤال می‌پرسه: آیا عشق می‌تونه یه تصمیم غیراخلاقی رو توجیه کنه؟

نقد فیلم مسافران نشون می‌ده این فیلم با داستان عاشقانه، جلوه‌های بصری خیره‌کننده و بازی‌های قوی، یه تجربه علمی-تخیلی و احساسیه که دل و ذهنت رو درگیر می‌کنه، ولی پیچش‌های اخلاقی و ریتم کندش برای همه مناسب نیست.

فکر می‌کنی جیم کار درستی کرد که آرورا رو بیدار کرد؟ کدوم صحنه فیلم مسافران 2016 حسابی تو رو گرفت؟ تو کامنت‌ها برامون بنویس!